Bjarnargreiði

Ljót var sú frétt að Íslendingar hefðu aflífað bjarndýr sem hingað barst fyrir skömmu. Vissulega er ekkert gamanmál að fá hvítabjörn heim á hlað til sín en þar með er ekki sagt að nauðsynlegt sé að drepa þessar sjaldgæfu konungsgersemar hvenær sem færi gefst. Í okkar auðuga samfélagi eiga að vera til öll ráð og tæki til að vernda líf og limi þeirra sem fá björninn í heimsókn og jafnframt til að ná dýrinu lifandi. Úti um allan heim eru dýragarðar með menn á sínum snærum sem hafa atvinnu sína af því að fást við villidýr, án þess að drepa þau. Benda má á að Grænlendingar hafa mikla reynslu af að fanga hvítabirni og hví ekki að fá menn frá Kúlúsúk til að leggja á ráðin? Það getur varla verið svo flókið. 

Sá björn sem nú sefur í æðarvarpinu að Hrauni á Skaga gefur okkur tækifæri til að bæta fyrir þá þjóðarskömm að hafa drepið bjarndýrið um daginn.  Gefum honum líf!

Baldur Sigurðsson

 

„Allt í biðstöðu"